از کجا آمده اند ….؟

تاریخچه تراش الماس

 

 

 

الماس ماقبل روم:

 

 

 

 

 

محتمل است که تا کنون هیچ شواهدی از اولین الماس کشف شده در دست نباشد، اما براساس آنچه در تاریخ یاد می شود اولین الماس یافت شده که در زندگی بشر نقش پر رنگی داشته است را به نام” آداماس ” نام گذاری کردند که به زبان یونانی به معنی نفوذ ناپذیر و سخت است.این نام برای الماس به دلیل ویژگی های آن که یکی از سخت ترین سنگ های معدنی به حساب می آید برگزیده شد.اما در زمان کتاب مقدس چطور؟برطبق تاریخ نوشته شده توسط یونانی ها این لغت به عنوان نامی که الماس شناخته شده توسط یونانی هارا توصیف می کرده است انتخاب شده بود اما حقیقتا مدرکی برای اثبات این موضوع موجود نیست.احتمالا برای اجسامی چون طلا، آهن و حتی کراندم یا سنگ سنباده از نام آداماس استفاده می کردند.زمان دقیق اولین آثار الماس در زندگی بشر نامشخص است اما به طور قطع اولین مکان کشف آن در هند بوده است.در قرن چهارم هجری مردی به نام آرتازاسترا، اولین علائم کشف الماس را به ما نشان می دهد.اما بی شک ارزش الماس براساس رتبه بندی های آن شناخته می شود.

 

 

الماس رومی:

 

 

 

 

 

به طور قطع می توان چند نمونه از انواع انگشتر هایی که از دوران رومی ها با الماس های تراش خورده بر رویشان به جای مانده را در موزه بریتانیا یافت کرد. فردی به نام پلینی در کتابش به نام “تاریخ طبیعی”درباره ی الماس نوشته است و او اینچنین می گوید که : ماده ای است که از جمله ارزشمندترین هاست نه تنها در میان تمامی سنگ ها بلکه در میان تمامی دارایی های انسان ” واضح است که چیزی درباب چگونگی ساخت و پرداخت آن متذکر نشده است و در واقع تمامی نکته مورد نظر او سختی این سنگ قیمتی است.

با در نظر گرفتن برخی دیگر از دست نوشته های این شخص می توان این گونه در نظر گرفت که او گونه های دیگری از اجسام معدنی را با الماس اشتباه گرفته است.

هربرت تیلندر کسی است که کتابی در باب تاریخچه ی تراش کاری الماس نوشته است و در مورد اینکه رومی ها اساسا به کریستال های ارزشمند دسترسی داشته باشند شک داشت، او براین باور است که هندی ها سنگ های ارزشمندتر را برای بازار اصیل نگه داشته بودند. مردمان آن زمان بر این باور بودند که الماس از صاحب خود محافظت می کند مگر اینکه از حالت طبیعی خود خارج شود در نتیجه تراش الماس تبدیل به یک تابو شد اما بر اساس کتاب تیلدنر تراش الماس زمانی محبوب گشت که حذف ناحیه معدنی از روی سنگ مورد توجه قرار گرفت البته که این نظریه با منطق سازگار است.

مقدمه ای بر تراش کاری الماس ها :

 

 

تا قرن 18 هند تنها منبع اصلی الماس به شمار می رفت. Ratnapariska نام نوشته ای هندی زبان به جا مانده از فردی به نام Bhudd Bhatta می باشد که حداقل به قرن 6 برمی گردد که این چنین می گوید:

“مردان هوشمند نمی بایست از الماس هایی با نواقص آشکار به عنوان یک سنگ قیمتی استفاده کنند بلکه بهتر است از آنها تنها جهت تراش دادن سنگ ها ی ارزشمندتر استفاده شود.”

برای تولید پودر سمباده سنگ های قیمتی دیگر با کریستال های کامل قابل استفاده نیست بنابراین می توان مفهوم این نوشته را صحبت درباره ی الماس هایی با کیفیت بسیار پایین در نظر گرفت.

نکته ای وجود دارد که در یکی از کتاب های ابوریحان بیرونی فیلسوف بزرگ از سنگی به نام الماس یاد شده است که دارای شبکه کریستالی است که قابل تراش خوردن است. در حقیقت تراش الماس با خاکستر الماس تا قرن 10 مورد توجه قرار نگرفته بود، قدیمی ترین الماس تراش خورده با توجه به کتاب های قرن 13 بر می گردد به جواهرات دوران اسلام باستانی است.

 

 

اروپا :

 

براساس  منابع تاریخی در سال 1330، ونیز اولین مکانی است که در آن تراش الماس اروپایی وجود داشت.واضح است تا آن زمان تراش الماس و شکل دادن آن به شرق نیافته بود و کمبود این تکنیک ها کاملا توسط طراحان زبده و بازار محلی احساس می شد و بدیهی است که مردان مسلمان خاورمیانه نیز چشمی به ساخت الماس های تراش خورده نداشتند همانگونه که تراش کاری الماس در ابتدا چیزی جز سمباده ی نواحی سخت تر از روی الماس نبود.

 

تحول  :

 

برخی مکان ها پیرو باز شدن مرز های شرقی، کالا های لوکس را به اروپا می رساندند، مانند هلند، پرتغال اسپانیا. در سال 1510 شهر گوا در هند توسط پرتغالی ها تصرف شد که در آن زمان منبع اصلی الماس هندی بود. این امر سبب گشت تا الماس اروپایی رشد بیشتری داشته باشد و البته نکته ی مهمی که درباره نوع الماس های آن زمان وجود داشت این بود که آنها از نوع های کمیاب و بسیار کمیاب فراتر نمی رفتند .

در اواخر قرن 15 مرکز اصلی تراش کاری الماس در دریای شمال قرار داشت، پاریس، پراگ، پروگ آنتورپ رز پس از مدتی جوامع تراش الماس به یهودی ها اجازه دادند تا در تجارت الماس حضور پیدا کنند و پیرو این تصمیم تکنیک های تراش الماس پیشرفته تر شد در قرن 16 تراش الماس بر روی بشقاب مسی انجام می شد درست مثل عکسی که در اینجا وجود دارد که به طور مشخص نشان می دهد که الماس ها همیشه هم بهترین دوست خانم ها نبودند.

 

 

وزن الماس قبل و بعد تراش دلیل اصلی به وجود آمدن انواع مختلفی از تراش واشکال بود. شکل کریستالی الماس دیگر مثل گذشته مقدس نبود و تراش الماس پیشرفت کرد که در نتیجه ی آن تراش های خلاقانه تریی تولید شد در کتاب های مختلف منابعی وجود دارد که درباره تراش الماس و وزن 11.50 قیراتی اش قبل تراش و 50 قیراتی اش بعد از تراش مطالبی نوشته اند این تحول صنعت الماس را، از صیغل دادن کریستال های طبیعی به سمت چهره ی واقعی آن صوق داد. تراش رز از تراش های ابتدایی که بر روی بشقاب ها ی مسی صورت می گرفت منشاٍ می گیرد که سطوح بیشتری بر رو ی قسمت تاج و شبکه ها دارد. در تراش نوع باگت در قسمت بالایی مستطیل های طویل تری شکل می گیرند. ترکیب دو الماس تراش خورده تراش روزتی را تولید می کند. تراش های نوع روی میزی و تراش های نقطه ای از جمله تراش های محبوب تر بودند.

 

صیغل زنی :

 

 

اطلاعاتی درباره ویژگی های فیزیکی الماس وجود دارد که برای تراش الماس بهتر است بدانیم :

اولین نکته که همگی از قبل به آن واقف هستند که الماس از جمله سخت ترین سطوحی است که در دنیا وجود دارد. دوم اینکه الماس داراری سختی جهت دار است این بدان معناست که در مقطع هشت ضلعی نسبت به ده ضلعی سختی بیشتری وجود دارد.نکته ی مهم دراین باره این است که در گوهر شناسی منظور از سختی توانایی مقاومت در برابرخراش است نه ضربه.

قرار دادن خاکستر الماس در چرخ های تراش کاری الماس موجب تغییر کریستالوگرافی تصادفی می شود.برخی از کریستال ها در جهتی که برش در قسمت نرم تر در حال انجام است خود رابه سنگ می رسانند و موجب فرم گرفتن آن می شود. تنها چند ذره از ذرات خاکستر الماس در تراش های پایانی الماس چند درجه درجه تفاوت در شکل گیری آن تاثیر می گذارند.

 

 

جداسازی :

 

 

تصویر زیر بخش کوچکی از شکل گیری الماس در تراش رز است که نقش مهمی در مد آن روزها تا قرن 20 داشت تراش سپر شکل نیز نمونه ی مناسبی از تراش های مطابق مد روز آن زمان است

 

اره کاری :

 

در امتداد سایر مراحلی که در تراش الماس صورت می گیرد اره کردن الماس نیز وجود دارد که در حقیقت گرد الماس را با روغن مخصوص تلفیق می کنند و از سیمی که در امتداد سنگ رد می شود رد می کنند و به این کا اره کردن می گویند. البته جداسازی روش محبوب تری بود به دلیل آسان تر بودن آن.

 

تولد برلیان :

 

در طول قرن 17 میهمانی های شام شبانه به کمی زرق و برق بیشتر در نوع طراحی ها نیاز داشت چیزی که بتواند با سنگ های تراش رز همراهی کند، برلیان .

الماس برلیانی که ما امروزه می شناسیم با نوع برلیانی که در آن زمان وجود داشت بسیار متفاوت است، برلیان های آن زمان متقارن نبودند و با توجه به میزان سختی شان طرح کلی متفاوت می شد.الماس های گرد به ندرت حقیقتا گرد بودند و انواع مربعی نیز بیشتر نوع کوسن شکل امروزی شباهت بیشتری داشتند.الماس های قرن 17 و 21 هزدو در شبکه محور بودن تراش هایشان مشترک بودند ( حجم وزنی در قسمت پایینی سنگ قرار دارد.)

 

مدرن سازی :

 

دو فرد بسیار مهم در تاریخ تزاش الماس، آقایان هنری دی مورس و چارلز ام فیلد بودند در اوایل  دهه 1870 دلیل آن نیز اختراع ماشین های استخراج بود اولین ماشین الکتریکی استخراج در دهه 1870 اختراع شد و این اختراع مصادف شد با تولید الماس با تراش گرد شد. میزان واردات الماس از افریقا ی جنوبی موجب رونق گرفتن خانه های تراش کاری الماس وشروع کارشان گشت. تعدادی از طرفداران این کار و عرضه ماشین های مکانیزه و سرسخت شکل کلی تراش الماس های قدیمی را به طور کل تغییر داد و به نوع مدرن تری تبدیل کرد در طول آن سال ها تراش های متفاوت دیگری نیز پدید آمد که متناسب با سلیقه های مختلف بود مانند تراش پرنسس که در دهه 60 توسعه یافت و برای افرادی که چیزی فرای آنچه معمول بود می خواستند تراش نوع اشر در 1902 خلق شد و تراش باگت در سال 1912 دوباره بازسازی شد.

یهودی ها کسانی بودند که حقیقتا این صنعت را در انترپوند و امستردام اداره می کردند. پس اقدامات قانونی هیتلر درباره جمعیت یهودی ها صنعت الماس در این دو شهر هرگز به حالت اول خود باز نگشت و مرکز تراش کاری الماس به مکان های دیگر انتقال یافت امروزه می توانید از اسرائیل و هند به عنوان مراکز اصلی تراش الماس نام برد.

مدل سازی سه بعدی، برش با لیزر امروزه بهترین دوست های این صنعت هستند تا بیشترین میزان سوددهی را داشته باشند.